Kto potrzebuje terapii logopedycznej
- Dzieci, które wykazują zauważalne zakłócenia w opanowywaniu mowy (języka), ujawniające się w zaburzeniach mowy (zakłócenia rozwoju mowy, semantyki gramatyki), zakłóceniach wymowy
- Dzieci z zakłóceniami rozwojowymi
- Dzieci i młodzież z odchyleniami w zakresie zdolności uczenia się (zaburzenia nauki, LRS)
- Dzieci, młodzież i dorośli, z zaburzeniami płynności wymowy, jak jąkanie się
- Dorośli, którzy, na ogół po chorobach neurologicznych, mają problemy przy mówieniu, czy przełykaniu, lub których mowa/wymowa wykazuje odchylenia od normalności
- Dzieci, młodzież i dorośli z zaburzeniami oddechu i głosu
Warunki terapii
Uprawnieni do tego są: laryngolog (HNO-Arzt), foniatra, pediatra, neurolog, ortopeda szczękowy (chirurg szczękowy) lub lekarz pierwszego kontaktu (Hausarzt)
Koszty takiej terapii przejmują z reguły Kasy Chorych (zarówno ustawowe, jak i prywatne). Od roku 2004 pacjenci powyżej 18-roku życia zobowiązani są do przejęcia 10% kosztów terapii oraz kosztów wystawienia recepty (10 €), jako „udziału własnego".
Terapia jest przeprowadzana zasadniczo indywidualnie, choć w wybranych przypadkach jest prowadzona także „terapia grupowa".
Jednostka terapeutyczna trwa z reguły 30-60 minut (zależnie od typu terapii i od kasy) i przeprowadzana jest raz w tygodniu, lub nawet do kilku razy w tygodniu.
W razie potrzeby i w przypadku odpowiedniego zalecenia lekarza, terapie mogą być przeprowadzane u pacjenta w formie „wizyt domowych" (np. w domu, w domu starców, w domach opieki, czy w szpitalach).
Terapia nauczania nie podlega pod listę świadczeń Kas Chorych. Wyjątek stanowią tu audytywne zaburzenia świadomości, których profilaktyka lub terapia znajdują sięna liście świadczeń Kas Chorych.
W przypadku dyslekcji lub dysgrafii (LRS) idzie o świadczenie terapeutyczne wspierane § 35a KJHG przez "Jugendamt", albo o prywatnie finasowaną terapię.